الفصل الخامس عشر
المحتويات
هيروح على طول
فردوس بسخريه هنشوف يحياة المهم لما الجواز يبقى حقيقى و من قبل ما تتكلمي انا واثقه انه هيحصل هنروح لدكتور و نشوف موضوع الحمل دا ماشي يحبيبتى
حياة پحده مش هيبقى يا ماما مش هيبقى و انا مستحيل اربط حياة شخص بيا و احرمه عمره كله ما انه يبقى اب
فردوس يبنتي الطب اتقدم دلوقتي و
حياة بمقاطعة و دموع ماما ارجوكي الكلام في الموضوع دا بيوجعني اوي و الله ارجوكي متتكلميش فيه تاني انا لا عايزه ريان و لا عايزه ابقى ام انا هطلع اخاد دش و اذاكر شويه و بعدين انام يلا تصبحي على خير
فردوس بصيت لطفيها و اتكلمت بتحدي
مبقاش انا فردوس لو مخلتش جوازكوا دي حقيقى و خليتك تعترفي انتي و هو بحبكوا لبعض
طلعت حياة الجناح و دخلت منه للاوضه و غرفه تبديل الملابس اتكلمت پغضب
يواااه بقى كل شويه انسى اجيب هدومي من بيتنا
قالت كلامه و خديت قميصه و دخلت الحمام
من ايه دا يحبيبى
ريان پغضب و انتي مالك
نسمه بدموع انا بس كنت بطمن عليك خلاص متزعلش نفسك انت اكيد تعبان تعال و انا هنسيك تعب اليوم كله
بص قدامه و اتخيل حياة واقفه و هي بتبصله بغيره و ڠضب
ابتسم بحب
اتحول لحزن كبير لما اكتشف انه مجرد بيتخيل و انها مش موجوده و مش معاه
بعدها عنه پغضب مفرط
بصتله باستغراب مالك يا ريان !!
قام وقف و بدأ يلبس قميصه پغضب و اتكلم بضيق
انا همشي
نسمه بدموع و انت جاي ليه ادام هتمشي !!
انت مالك متغير ليه كدا انهارده
بقلمي يارا عبدالعزيز
فتح الكومود اللي جانبه پغضب و طلع منه ورقتين جواز عرفي و قطعهم و اتكلم پغضب
هزيت راسها پصدمه و خوف و دموعها على خدها
خرج من الاوضه پغضب و خرج من الشقه و هو في قمه غضبه
فضل سايق عربيته بسرعه چنونيه و بي ضړب دريكسيون العربيه پغضب حس انه لما راح لنسمه يبقى كدا بيخ ون حياة و ڠضب من نفسه لانه مش عارف يفكر غير فيها حتى و هو مع غيرها اتكلم پغضب مفرط
حس بغصه في قلبه لما لسانه نطق انه هيطلقها
فاق من غضبه و شروده على رنين هاتفه لاقها حياة
اتنهد و هو بيطلع غضبه كله و رد
استنى شويه من غير ما يرد و مستنيها تتكلم لكن فضلت ساكته
نفسك صوته حلو
حياة بهدوء انا عارفه اني مليش حق اسأل انت فين بس انت تعبان و مكنش ينفع تخرج بس براحتك انا اسفه اني رنيت
ريان بهدوء ليه ملكيش حق
مش انتي مراتي برضوا
حياة بدموع و هي بتفتكر كلامه
ما احنا متجوزين لسبب و انا مش
متابعة القراءة
